งานส่งกรานต์บ้านเราที่จัดมาทุกปีในวัดให้ชาวบ้านเราใด้เล่นสนุกมาด้วยดีตลอด ตรงนี้ผมเห็นดีด้วยแต่นะปัจจุบันสังคมเราก็เปลี่นไป..สติงหรือรำวง(ย้อนยุค)ก็เล่นไม่เหมือนเมื่อก่อน.การแต่งตัวหรือการเต้นรำที่มีถ้าทางยั้วยวน..ย้อมรับว่าทำให้หลายคนสนุกแต่ถ้าภาพที่เราเห็นใด้เผยแพร่ไปสู่ที่อื่นมันมองไม่งานแน้..จึงอยากเสนอว่าเราหน้าขยับงานไปเล่นที่หน้าถ่ำคูหาสววต์..หน้าจะดูดีกว่าไหม...ไม่อยากให้ภาพวัดบ้านเรามันดูไม่งาม..(เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ).. ใครที่มีความคิดเห็นว่างัยเรามาช้วยกันเสนอความคิดนะครับ..

เขียนโดย   คุณ ลูกตาพรม

ในภาพสาวรำวงอาจจะดูดี.เพราะไม่อยากเอาภาพถ้าเต้น(คันหู)มาลงเผยแพร่..ส่วนภาพนีก็หน้าถ่ำคูหาสวรรค์...ใครคิดเห็นว่างัยช้วยกันเสนอความคิดเห็นบ้างนะครับ..

เขียนโดย   คุณ ลูกตาพรม

ไม่เห็นมีใครเสนอแนะอะไรบ้างเลย...น้องๆทีเปิดดุก็ลองคุยกับพ่อแม่แล้วมาเสนอความคิดคุยกันบ้างนะ..งานสงกรานต์บ้านเรายังอีกหลายเดือน..ผมเห็นว่าหน้าถ่ำนี้มันร่มรื่นดีแล้วหลุดจากบริเวณวัด.มานิดหน่อย.ส่วนในวัดก็ใว้จัดกีฬาเล่นอะไรก็ใด้ที่ไม่มีภาพออกมาทางหล่อแหลม..ทำให้เสื่อมเสียในพุทธศาสนา.และหมู่บ้านเรา.  เรามาคุยกันนะครับ..

เขียนโดย   คุณ ลูกตาพรม

ใด้นายกเทศบาล คนเก่าอย่างงัยผมฝากเรื่องนี้ใว้เรื่องหนึงนะครับอย่าให้มีข่าวใหญ่แล้วมาแก้ที่หลังจะเหนื่อยนะครับ.

เขียนโดย   คุณ ลูกตาพรม

             สวัสดีครับ พี่ย้อยสบายดีนะครับ   ผมเหรอ... ใครว่าเป็นครูสบาย +++ พี่ย้อยครับ ขอรับทราบเรื่องที่พี่เสนอครับ  แต่ผมว่าคนรุ่นพี่ รุ่นผม ยังมีกลุ่มมีสายที่แคบ ติดต่อกันเพียงกลุ่ม ยังไม่เปิดกว้าง และค่านิยมรุ่นน้องๆ ก็ยังสนุกสนาน ยังหาแก่นสารชีวิต ยังไม่คิดอะไรเพื่อบ้านเกิดแผ่นดินแม่มากนัก ต้องปลุกจิตสำนึกกันอีกอย่างหนัก ยังร่วมตัวเพื่อประโยชน์ของสังคมบ้านเรายากมาก  ตอนนี้การก่อตั้งสมาคมศิษย์เก่าของโรงเรียน ผมก็ยังไม่สามารถสานต่อให้สำเร็จได้ แต่ยังทำอยู่ อย่างไรเสียพี่ย้อยช่วยเป็นกระบอกเสียงให้ด้วย....

เขียนโดย   คุณ ลูกตาขาว คนหน้าเขา

เด็กๆหรือน้องๆ ในยุคสมัยทุกวัน ผมเชื่อว่าความคิดที่จะพัฒนาบ้านเกิดและรักบ้านเกิดหน้าจะมีไม่น้อยไปกว่าคนยุคเก่าหลอก ผมเชื่อว่าอย่างนั้นนะ แต่ว่ายังไม่กล้าแสดงออกมาให้เห็นเป็นรูปธรรมเท่านั้น.ต้องโทษคนที่มีโอกาสและสามารถหาทุนค้าใช้จ่ายใด้จัดงานและนำเสนอให้น้องๆใด้แสดงความคิดคุยกันเท่านั้นเอง..ผมไม่โทษเด็นต้องโทษผู้ใหญ่มากกว่า..

เขียนโดย   คุณ ลูกตาพรม